Szczecin. Dużo dobrych wspomnień na każdym kroku.

Ludzie, ludzie, ludzie.

I chyba jedne z najpiękniejszych lat mojego niezbyt jeszcze długiego życia.

Zawsze wracam tam z sentymentem, ale też z radością.

Asia. Dobra dusza tego całego zamieszania. 

Godna zaufania. Rozsądna i nieco szalona. W sam raz.

Do tańca i do różańca.

Idziemy więc na drogę krzyżową ulicami miasta.

Urządzamy sobie wieczory luksusu - z winem i zabawą w "Matkę Ziemię".

Spotykamy się w "rodzinnym gronie" przy pizzy.

Słuchamy dobrej muzy i pięknych wierszy.

A w niedzielę proroctwa Izajasza o tym, że Jezus się golił, 

żeby stać się podobnym do ludzi.

Pijemy kawę.

I jest tak... dobrze. Tak zwyczajnie. Tak po prostu.

I to "po prostu" to takie nasze małe święto.